De lang verwachtte opvolger van 'Jos Eijking' ('Saphire Blue') die iedereen zo bewonderd heeft in de border bij onze winkel.
Gevonden in Preston, Lancashire, met wat grotere en misschien wel nog blauwere bloemen doet 'Big Blue' zeker niet onder voor de al zo fantastische 'Jos'.
Even sterk, betrouwbaar vast en combineert met alles.
Een van mijn allerliefste planten.
We hebben hier lang over getwijfeld.
Want koniginnekruid hoort gewoon groots te zijn, de bloemschermen net zo.
Maar deze belooft dat waar te maken in de kleinere tuin.
De bijen en vlinders zijn bijzonder blij met deze late dracht.
Wat lager dan de soort en met veel grotere schermen.
Ze moet een aantal jaren staan voordat zichtbaar wordt wat hier mee bedoeld is. Maar dan is het ook een echte blijver die onverwoestbare pollen maakt.
Geweldig ook voor vlinders.
Overweldigend in het najaar. We hebben ze massaal staan. Je moet er wel wat plaats voor hebben.
Een reusachtige landschapsplant voor de grotere tuin. Grote witte wolken in de nazomer. Subtiel, groots en heerlijk makkelijk en onderhoudsarm, precies wat je nodig hebt in een grote tuin.
Bijen hebben hier een bijzonder late dracht aan.
Geweldig materiaal voor grootse composities.
Een zeer makkelijke plant met veel impact. Fors, sfeerbepalend en standvastig maar ook compact en bloeirijk. Met dank aan Piet Oudolf voor de introductie in 2013.
Als in het najaar deze wolken op kleur komen brengt dat de tuin in een heel andere fase en sfeer. Het verrast me elk jaar weer aangenaam hoe alles ongemerkt ingrijpend veranderd.
Als je er plaats voor hebt; planten.
Deze bevelen wij aan voor droge moeilijke plekken waar anders niets meer wil groeien. De stolonen kruipen zelfs op de ongunstigste plekjes nog gestaag maar niet problematiisch verder.
Het blad ontwikkelt zich na de geurige bloei eind april en wordt in het najaar intensiever rood.
De bloemen hebben een sterke, heerlijk zoete geur.
Uit het wild in de buurt van Nice, natuurlijk.
Maar evengoed bijzonder sterk en winterhard. Bloei van begin zomer tot herfst.
Misschien wel de allersterkste en beste wolfsmelk van allemaal maar wel soms kortlevend.
Geef ze de ruimte, ze groeit breed uit. Het fijne naaldvormige blad knip je in het voorjaar diep terug.
Iedereen moet deze geweldige gele wolkjes planten.
Een kruising van twee door bijna heel Europa voorkomende soorten (Euphorbia waldsteinii x E. cyparissias). Beide sterk, makkelijk en geschikt voor elke standplaats inclusief droge schaduw. Goed vast, winterhard en gezond.
Ze mag na de bloei of in de herfst teruggeknipt.
Vormt bij ons een contrasterend duo met zwarte Helleborus. Heerlijk.
Een statement van distinctie, deze zachte maar toch sterke, bijna struikvormende plant uit de rozenfamilie met los gepenseelde witte sterren als bloemetjes, en rode stelen.
Geneeskruid van noord Amerikaanse indianen die de wortels in september verzamelen.
Bovenal subliem plantgoed voor de onverstoorbare tuinier.
Een bijzondere roze vorm van de sprookjesachtige Indianenplant. De fijne bloemen lijken te willen wegzweven boven het rossig rode rozenblad. Dunne rode steeltjes verhinderen dat op subtiele wijze.
Sterk en makkelijk, wel aanvankelijk erg traag groeiend en misschien wat veel blad voor de prairie. Bij planten in 'drifts' of groepen zijn dat aantrekkelijke bruinrode blad en de uitbundige herfstkleur juist weer heel welkom.
Indian Summer is een magisch begrip in de VS. Het slaat op een opleving van de zomer in het najaar, ondersteund door de kleuren explosies veroorzaakt door herfstkleuren van met name Esdoorns.
Zonnekruid zorgt al iets eerder in de nazomer voor vuurwerk dat de herfst en winter voor weken op de vlucht jaagt.
De bloemen van deze zijn koperachtig bronsrood.
Die gekke naam is uit te leggen, in het kort:
Genoemd naar de Leusdense Molen waar de vinder Wilmink woont.
Inderdaad, een Nederlandse vinding.
Leuk gekrulde gele bloemblaadjes die in chocolade zijn gedoopt.
Een makkelijke plant waar ook de bijen van genieten.
Deze aangename klassieker, bloeit net als alle Helenium plotseling en heftig in een vrolijke warme kleur en is betrouwbaar onder alle weersomstandigheden. Een selectie van Mien Ruys omstreeks 1930.
Als deze hartverwarmende bloemenzee niet een van je jeugd herinneringen is, zorg er dan voor dat ze het wordt in je tweede jeugd.
Gevonden door Kees Sahin in een veld van de gelijknamige zaadfirma en door Bob Brown van Cotswold Garden flowers benoemd naar Kees.
Vooral opvallend vanwege fde lang aanhoudende bloei. Ze bloeien in november zeker nog als je ze in augustus een keer terug knipt.
De bloemen verkleuren van bijna helemaal geel tot bijna helemaal oranje. Hoe warmer het is, hoe meer oranje.
En eindelijk ook dwergjes onder de zonnekruiden.
Dit is echt een kleintje. Je gelooft je ogen niet.
Nog steeds niets voor potten omdat ze daarvoor te laat bloeien. Maar zoveel te meer voor de border waar ze nu pas in het najaar echt op de voorgrond mag staan.
Net zo makkelijk.
Deze in 2012 geïntroduceerde, Nederlandse vinding van Arie Blom behoort tot de nieuwe generatie dwerg-Helenium.
De bloem-blaadjes hebben een rafel randje en zijn een beetje opgekruld.
De kleur deed Arie denken aan de middagzon, vandaar de naam.
Makkelijk, sterk, groot, maar niet omvallend, snelgroeiend, laatbloeiend, betrouwbaar en niet woekerend. Het is toch niet weer die geelvrees die je tegenhoudt?
Deze is citroen geel, moet kunnen. Een vaste zonnebloem met heel veel kleine bloemen.
Wat zet je ernaast? Probeer eens Eupatorium en Miscanthus.
Heel soms bloeit deze met kleine gele bloemen op het randje van de winter na een warme zomer. Laat je door foto's van de bloemen dus niet misleiden.
Het gaat hier vooral om het fijne smalle blad dat structuur brengt in de border.
Professioneel tuinieren heet dat als je dit soort trucs toepast, zeer effectvol.
Een zonnebloem zonder bloemen.
Daglelies zijn volgens een bevriende sjieke Engelse tuindame not done. Althans dat vond haar moeder. Ze zouden ordinair zijn.
Ze zijn in ieder geval gemakkelijk en onverwoestbaar en als ze niet al te bont veel kleurig zijn vind ik ze absoluut kunnen.
Zeker in zo'n classy kleur.
Bovendien zijn de bloemen eetbaar
Een introductie van Heemskerk in 2006. Op zoek naar de donkerste daglelie, zijn we dat niet allemaal?
Grote diep donkere bloemen.
Half bladhoudend.
Oorspronkelijk komt dit schatje uit de berggebieden van Noord-, Oost- en Zuid-Europa. In Nederland en België komt ze hier en daar verwilderd voor.
Het grondstandig rozet is behaard vandaar de naam Hieracium (wollig). Ze kruipt niet hinderlijk verder met wortelstokken en zaait zich sporadisch uit via schattige pluisjes.
Ze is waardplant voor Kleine Vos, Morgenrood en kleine Parelmoervlinder.
We laten ze hier ook verwilderen in een van onze biotoopjes.
Ze komt laat op en lijkt eerst een gewoon, wat traag gras met fel rode punten.
In de zomer wordt de hele plant al snel lichtgevend rood.
In groepen maakt het strijklicht van het najaar haar fenomenaal.
Voor niet te droge rijke liefst licht zure grond.
Een vroege indianenzomer.
Je mag dit zwarte bloemen noemen.
Fris groen elegant smal verticaal blad
Iris chrysographes heeft soms een dun geel netwerk op de onderkant.
Fijner van textuur dan de Germanicas. zeer mooi!
Net echt.
Een kort levende vaste plant die zichzelf door uitzaaien in stand kan houden. Verwilderen dus in je prairie of vuurborder of gewoon vrolijke combinaties.
Dit bijna zuiver rood is zeer zeldzaam bij vaste planten.
De wat compactere dwergvorm zoals de naam keurig duidelijk maakt.
Imposante, stevige, manshoge bloemstengels met tot 25 cm lange bloemtrossen.
Het blad komt tot ongeveer een meter.
Voor wel heel bijzonder spektakel.
Dit met van die reuze blauwe Eryngium en we hebben al een monumentaal feestje.
Op de foto in onze tuin tussen Deschampsia.